bloggerzadeler

Uçurtma Avcısı Yazar: Khaled Hosseini Yayım Tarihi:  2003 Tür: Roman Orijinal Adı: The Kite Runner Sayfa Sayısı: 375 Çevirmen: Püren Özgören Tahmini Okuma Süresi: 8 dk Kısa Tarihi:  The Kite Runner, Afganistan doğumlu Amerikalı yazarın ilk romanı. 2003 yılında yayınlanan roman bir Afgan tarafından İngilizce yazılmış ilk romandır. The New York Times dergisinin en çok satanlar listesinde bir numaraya kadar yükselmiştir.  Kitabın Konusu:  Roman, Afganistan Kabil'in Vezir Ekber Han bölgesinde geçiyor ve bu bölgede yaşayan Emir ve Hasan isimli iki çocuğun arkadaşlıklarını ve yaşamlarının farklılıklarını konu alıyor. Emir, çocukluk arkadaşı ve süt kardeşi Hasan'a olan ihanetini unutamamaktadır ve onun bir anlık hareketi hayatı boyunca içini yiyip bitiren hatta travma derecesine gelen bir pişmanlığa dönüşür. Roman; Sovyet işgali, Afgan Krallığının çöküşü, Pakistan ve Amerika'ya toplu göç ediş, monarşini ve Taliban yönetimi gibi karalık ve kargaşalı bir ortamda kurgulanmıştır. Ayrı

 Herkese merhaba. Bu konu hakkında kesin düşünceler belirtip şöyle yapılmalı, böyle olmalı demeyeceğim. Kimseye öğretecek, bakış açısını değiştirecek konumda değilim. Öyle bir amacım da yok. Çünkü ben sadece bir lise öğrencisiyim. Sadece kendi düşüncelerimi paylaşmak ve istekli insanlar da varsa onlardan bir şeyler öğrenme derdindeyim. Kendi yaşamım için benim elimden ne gelir, onu düşünüyorum. Okuyacaklarınızı biraz da kendimle sohbet olarak okursanız bir yanlış anlaşılma olmayacağını umuyorum. Kadın ve erkek eşit midir? Açıkçası hayır değildir diyen insanlarla oturup konuşmam gibime geliyor. Gerçi bu noktada aklıma takılan soru şu: Neden böyle düşünüyorlar? Çağın gerisinde kalmaları ve yanlış yetiştirilmiş olmaları, büyüdükleri çevre onların suçu mu? Kendi kendime verdiğim cevap hayır. Onların suçu değil. Ama artık yerleşmiş bu düşüncelerini değiştirmek de benim elimde değil. Tabi ki bu bilinç onlara da aktarılmalı ama kendi sorumluluğum olarak görmüyorum. Kendim ve geleceğim için ka

      Çok korkutucu haberler aldık. Korkunç! Şimdi kısa bir şekilde birkaç gündür içinde bulunduğum umutsuzluk çemberinden bahsetmek istiyorum.      Nereden baksam kalbim kaldırmıyor artık. Bu dünyada o kadar çok suç, günah, keder, vahşet var ki!.. Her gün alınan bu yeni kan dondurucu son dakika gelişmeleri, çocukların bile ağzında dolanan şiddet haberleri, her türlü sosyal mecrada # hashtag  açılan konu başlıkları, insanlık ayıpları bitmek bilmiyor. Bitmez de zaten. Ne zaman başlamış ki bitsin? Bütün bunlar beni düşünmeye itiyor. Düşünmek istemiyorum ama ben. Düşündükçe kendi hayatımın anlamsızlığı ve elimden gelen hiçlik omuzlarımda birikerek ağırlaşıyor. Bana bunları düşündüren olaylardan alıntı yapmak istemiyorum çünkü eğer bir mucize eseri gününüz dünyanın bütün acımasızlığından uzak, huzurlu ve sakin ilerliyorsa bunu derinden değiştirmek istemiyorum. Ben insanlıktan düşünmesini istiyorum artık. Ben de düşünmeliyim. Kaçış yok. Saklandığımız, halı altına itelediğimiz her şey çıkabi

 "Odaya girer girmez tüylerim ürperdi, içim karardı. Bir daha hiç mutlu olamayacakmışım gibi hissettim... Ağır,kadife, kahverengi perdeli vardı odanın... Üstünde de yine kahverengi tüller... Odadaki hemen hemen her şey kahverengiydi. Deri kaplama koltuklar, kaliteli ahşaptan yapılmış, duvarı boydan boya kaplayan büyük bir kitaplık ve yine ahşap çalışma masası vardı... Masanın kenarları da deri kaplıydı ve üzerine bir çizik bile yoktu. İmrendim... Odaya girer girmez yine koyu tonlarda bir Afgan halısına ayak basıyordunuz. Tavanda da koyu kristallerle dolu afili bir avize vardı.       Bu adamlar gerçekten zengindi. Bu işe girerken ne düşündüğümü ben de bilmiyorum... Karım hastaydı ve ameliyat parasına ihtiyacımız vardı. Gerçekten mecbur olmasam asla bu işlere bulaşmazdım.       Odaya girer girmez içimi bir korku kapladı. Amaçları da buydu zaten. Zaten bitik bir adamdım ve ama geçmiş yakamı bırakmıyordu işte... Borcumu ödemem mümkün değildi. Önce kaçtım ama kaçmak için çok yorgun ve